Wat wij vooral interessant vonden, was om te zien hoe iedereen zijn eigen manier van werken heeft. Dit zorgt dan ook steeds voor andere resultaten. Iedereen kan zien dat het een stoel is, maar toch is die steeds anders.

Voor ons zijn al die stoelen speciaal op hun eigen manier en stralen die een enorme kracht uit. Hoe een beperking toch kan leiden tot een soort nieuwe dimensie van de stoel. De gemaakte stoel zal nooit helemaal hetzelfde zijn als de voorbeeld stoel, maar door de poten, de leuning en het zitvlak kan je duidelijk zien dat het een stoel is. Opvallend was ook dat de "testpersonen" steeds vonden dat ze hun doel bereikt hadden, want het was een stoel. Maar uiteraard niet even "clean".

Hun eindresultaten, gevormd door een beperking, hebben voor ons een grotere kracht dan het origineel.

​

Deze manier van denken wij ook gebruiken op een grotere schaal bij het ontwerpen zelf. Omdat bij het maken van een stoel zoveel factoren gemanipuleerd kunnen worden, wat ervoor zorgt dat het eindresultaat toch anders is. De essentie wordt behouden maar toch is het duidelijk dat de methode bepalend is geweest om tot dat specifieke resultaat te komen. Als wij op dezelfde manier een ontwerp benaderen kunnen wij ons dezelfde vragen stellen.

Het metselen van een muur kan hier een goed voorbeeld voor zijn. Als wij het proces opdelen in de objecten die nodig zijn om een ideale muur te maken, zoals cement, baksteen, waterpas...., kunnen wij hier ook stappen uit wegnemen of vervangen. Door die beperking zal de muur nog steeds een muur zijn, maar ze zal er anders uitzien. Dit kan opnieuw tot een veel mooier en krachtiger eindresultaat leiden, waarin de essentie van de muur naar voren komt.

​

​